Inhoud
Stress-urine-incontinentie is gemakkelijk te herkennen wanneer onvrijwillig urineverlies optreedt bij inspanning zoals hoesten, lachen, niezen of het tillen van zware voorwerpen.
Dit gebeurt meestal wanneer de bekkenbodemspieren en de urinesfincter zwak zijn en komt daarom vaker voor bij ouderen. Problemen met de wervelkolom of hersenen die de signalen naar de spieren kunnen veranderen, kunnen echter ook de oorzaak zijn van dit soort incontinentie.
Vaak isoleren mensen met dit probleem zichzelf en vermijden ze sociale interacties omdat ze bang zijn om urine te ruiken. Er zijn echter enkele vormen van behandeling die de frequentie van incontinentie-episodes helpen verminderen en die zelfs het onvrijwillig urineverlies kunnen stoppen.
Wat kan incontinentie veroorzaken
Stress-urine-incontinentie treedt op wanneer een verzwakking van de sluitspier of spieren die de blaas vasthouden, optreedt, en dit kan enkele oorzaken hebben, zoals:
- Meerdere bevallingen: vrouwen die meerdere keren bevallen zijn, kunnen meer verwijde en geblesseerde bekkenbodemspieren hebben, waardoor het voor de sluitspier moeilijk wordt om urine in de blaas vast te houden;
- Obesitas: overgewicht veroorzaakt meer druk op de blaas, waardoor urine gemakkelijker kan ontsnappen;
- Prostaatoperatie: mannen die hun prostaat moesten verwijderen, lopen een verhoogd risico op stressincontinentie omdat tijdens de operatie kleine sfincter- of sfincterzenuwletsels kunnen optreden, waardoor hun vermogen om urine te sluiten en vast te houden wordt verminderd.
Bovendien hebben mensen met ziekten die vaak hoesten of niezen kunnen veroorzaken, ook een verhoogd risico op incontinentie, vooral bij veroudering, omdat de spieren verzwakken en de druk op de blaas niet kunnen compenseren. Hetzelfde gebeurt bij sporten met een hoge impact, zoals hardlopen of touwtjespringen.
Hoe de diagnose te bevestigen
De diagnose stress-urine-incontinentie kan worden gesteld door een huisarts of uroloog aan de hand van de symptomen. Sommige tests, zoals echografie van de blaas, kunnen echter ook worden uitgevoerd om de hoeveelheid urine te beoordelen wanneer de episode van urineverlies optreedt, waardoor de keuze voor een vorm van behandeling gemakkelijker wordt.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
Er is geen specifieke behandeling voor stress-urine-incontinentie en de arts kan verschillende behandelingsvormen kiezen, zoals:
- Kegel-oefeningen: kunnen dagelijks worden gedaan om de bekkenbodem te versterken, waardoor de frequentie van incontinentie-episodes wordt verminderd. Kijk hoe u dit soort oefeningen kunt doen;
- Verminder de hoeveelheid ingenomen water: dit moet met de arts worden berekend om overmatige urinevorming te voorkomen, maar zonder uitdroging van het lichaam te veroorzaken;
- Doe blaastraining: het bestaat uit het maken van afspraken om naar de badkamer te gaan om de blaas tegelijkertijd aan het legen te laten wennen, waardoor onvrijwillige verliezen worden voorkomen.
Bovendien kan het aanbrengen van enkele dieetveranderingen ook helpen bij incontinentie. Bekijk in deze gevallen een video van onze voedingsdeskundige over voeding:
Hoewel er geen geneesmiddelen zijn die specifiek zijn goedgekeurd voor incontinentie, kunnen sommige artsen het gebruik van antidepressiva aanbevelen, zoals Duloxetine, die stress en angst verminderen, de samentrekking van de buikspieren verminderen en de druk op de blaas verlichten.
Een andere optie voor gevallen die niet verbeteren met een van de technieken, is een incontinentieoperatie waarbij de arts de bekkenspieren herstelt en versterkt. Lees meer over dit type operatie en wanneer u dit moet doen.