Inhoud
Hypokaliëmie, ook wel hypokaliëmie genoemd, komt overeen met de situatie waarin een lage hoeveelheid kalium in het bloed wordt aangetroffen, wat bijvoorbeeld spierzwakte, krampen en veranderingen in de hartslag kan veroorzaken, en die kan optreden als gevolg van het gebruik van laxeermiddelen, braken frequent of als gevolg van sommige medicijnen.
Kalium is een elektrolyt die gemakkelijk terug te vinden is in verschillende voedingsmiddelen, zoals bijvoorbeeld bananen, pompoenpitten, sinaasappelsap en wortelen, en is essentieel voor het goed functioneren van spieren en de overdracht van zenuwimpulsen. Lage concentraties van deze elektrolyt in het bloed kunnen enkele symptomen veroorzaken en tot gevolgen op lange termijn leiden, dus het is belangrijk dat hypokaliëmie wordt geïdentificeerd en correct wordt behandeld volgens de richtlijnen van de arts.
Symptomen van een laag kaliumgehalte in het bloed
De verlaging van het kaliumgehalte in het bloed kan leiden tot het optreden van voornamelijk spiersymptomen, zoals krampen, onvrijwillige spiercontractie, constante zwakte en, in de meest ernstige gevallen, bijvoorbeeld verlamming. Bovendien kunnen ademhalingsmoeilijkheden en een verandering in hartslag optreden.
De normale hoeveelheid kalium in het bloed ligt tussen 3,5 mEq / L en 5,5 mEq / L, minder dan 3,5 mEq / L kenmerkt hypokaliëmie. Lees meer over kalium.
Hoofdoorzaken
De belangrijkste oorzaken die leiden tot een verlaagd kaliumgehalte in het bloed zijn:
- Braken en diarree, de meest voorkomende oorzaken van een verlaagd kaliumgehalte in het bloed als gevolg van verlies via het maagdarmkanaal;
- Gebruik van sommige medicijnen, zoals insuline, salbutamol en theofylline, bijvoorbeeld, omdat ze de opname van kalium in de cellen bevorderen, met een afname van de concentratie in het bloed;
- Hyperthyreoïdie, waarbij kalium ook in cellen wordt verplaatst;
- Verandering in de bijnieren, resulterend in een verhoogde productie van aldosteron, een hormoon dat de balans tussen natrium en kalium reguleert en dat, wanneer het wordt verhoogd, de eliminatie van kalium in de urine bevordert, wat resulteert in hypokaliëmie;
- Regelmatig gebruik van laxeermiddelen, omdat dit kan leiden tot verlies van elektrolyten, wat op de lange termijn nier- en hartproblemen kan veroorzaken;
- Cushing-syndroom, een ziekte die optreedt als gevolg van de verhoogde concentratie van cortisol in het bloed en als gevolg daarvan is er een grotere uitscheiding van kalium in de urine, wat hypokaliëmie veroorzaakt. Lees meer over het syndroom van Cushing.
Een tekort aan kalium in het bloed is zelden gerelateerd aan voedsel, aangezien de meeste voedingsmiddelen die dagelijks worden geconsumeerd voldoende kalium bevatten. Ken het kaliumrijke voedsel.
De diagnose hypokaliëmie wordt gesteld door de meting van kalium in het bloed en urine, naast een elektrocardiogram, omdat er veranderingen in de hartslag kunnen optreden. Het is belangrijk dat hypokaliëmie op de juiste manier wordt vastgesteld en behandeld, aangezien zeer lage kaliumconcentraties in het bloed bijvoorbeeld kunnen leiden tot spierverlamming en nierfalen, en deze situatie is vrij ernstig voor mensen met hartproblemen.
Hoe de behandeling is uitgevoerd
De behandeling van een laag kaliumgehalte in het bloed wordt uitgevoerd op basis van de oorzaak van hypokaliëmie, symptomen die door de persoon worden gepresenteerd en de concentratie van kalium in het bloed. Meestal adviseert de huisarts het gebruik van een oraal kaliumsupplement, dat in kleine doses tijdens een maaltijd moet worden gebruikt om irritatie van het maagdarmstelsel te voorkomen.
In de meest ernstige gevallen, namelijk wanneer de kaliumconcentratie gelijk is aan of lager dan 2,0 mEq / L, wordt aanbevolen kalium rechtstreeks in de ader toe te dienen, zodat de niveaus van deze elektrolyt sneller worden geregulariseerd. Kalium wordt ook direct in de ader aangegeven wanneer er zeer grote veranderingen in de hartslag zijn of wanneer zelfs bij het gebruik van orale supplementen het kaliumgehalte blijft dalen.